Het lijkt een gouden greep: je achterban uitnodigen om met eigen ogen het effect van hun manadelijkse tientje te zien. Maar wat doe je met de kritiek? En hoe houd je enthousiaste doeners in toom? “Waarom is hier geen irrigatiekanaal?”

Het schoolgebouw staat spic en span in de roze verf. Maar waarom zitten de kinderen op het beton en waar is het speelgoed? In de moestuin langs de rivier staan de pompoenen en bonen er mooi bij, maar het land ernaast is dor en ligt braak. Kan er geen kanaaltje gegraven worden? Zulke vragen kwamen in mij op toen ik zelf in Malawi het ontwikkelingsproject bezocht dat ik al jaren trouw sponsor. In ons reisgezelschap laaiden de discussies met meegereisde medewerkers al snel op. De doeners in de groep gingen ondertussen al driftig zelf aan de slag. Eén medereiziger sprak spontaan een vervolgbezoek af met de kleuterjuf om een pedagogisch plan te maken. Ze gaat ook speelgoed inzamelen in Nederland. …

(MyWorld Magazine, Juni 2012)